caloner | calonire [f.n.] 1. trô dins les meurs des tchesteas po-z î poleur saetchî å canon. F. meurtrière. 2. rayire (trô par la k' on tape ene sacwè el cåve). rl a: lårmî, airtchî, loukete, sipira; rl l' mape a "rayire". F. soupirail. 3. trô d' anairaedje d' on for di boledjî. F. bouche. Disfondowes: canonîre, calonîre, calognîre, calounîre.