cande [o.n.] pratike (sakî k' atchete ene sacwè a on martchand).

| candlete [f.n.]

1. plaece ki les candes metèt leus martchandijhes disso divant d' payî, dins on botike. Melaneye vént håyner ses martchandijhe disso l' candlete (G. Havelange). F. comptoir.

2. plaece d' on cåbaret la k' i gn a l' cåbartî padrî. Li veye est ene curêye ! dit-st i al moxhe ki coreut åtoû d' on ptit potea d' bire sol candlete (J.M. Masset). F. comptoir.

Disfondowes: câliyète, canliyète, canl'lète.