canler (codjowaedje) [v.s.c.] cåzer sol dos des djins. K' c'èst bê, l'amoûr dès djonnès djins, Purade s' i fwaît canler lès djins (L. Mahin). Loukîz a : codjåzer, discåzer; loukîz a berdeler, ramter, tchafyî. F. commérer, cancanner.

| canlete 1 [f.n.]

1. tchafete (onk, ene ki djåze tofer, sovint po n' rén dire). Les poyes ki grevissént dins les broûs do fossé, dmorèt ene munute a djok, pu ele si metèt a berdeler come des canletes e sôrtant d' messe (W. Bal). Gn a nén pus canlete ki m' vijhene; si ome eto, c' est ene canlete. F. bavard(e).

2. ratroplaedje di sacwantès femes wice k' on canle. Elle est co-st evoye al canlete. F. séance de bavardage, de commérage.

Tcherpetaedje : cawete -ete metowe po -rece.

Parintêye :

• canlter

Omofone:

• canlete (f.n., usteye di coujhene)

Pwaire minimom :

• candlete (canliete, f.n., plaece la k' on sieve les veres, en on cåbaret)