canon portuguès

canon 1 [o.n.]

1. usteye di guere, ki hene des bolets. On-z oyeut l' canon ki bouxhive. >> ene tiesse come on bolet d' canon: ene grosse ronde tiesse. Il a ene tiesse come on bolet d' canon, Simon (cråmignon).

2. djeu d' dicåce. Dimegne di dicåce, å niût sol martchî; Salåde di muzike, wachisse di crireyes Canons, djipreyes, tirlibibi ! (H. Petrez).

Etimolodjeye : bodje cane, cawete -on.

Minme mot :

• canon (råcion d' vén).

Parintêye :

• caloner.
• calonî.

• Dipus d' racsegnes so les canons.