 Li rfondaedje di ç' mot ci a candjî sol Wiccionaire, et divni "caenon"
|
canon 1 [o.n.]
1. usteye di guere, ki hene des bolets. On-z oyeut l' canon ki bouxhive. >> ene tiesse come on bolet d' canon: ene grosse ronde tiesse. Il a ene tiesse come on bolet d' canon, Simon (cråmignon).
2. djeu d' dicåce. Dimegne di dicåce, å niût sol martchî; Salåde di muzike, wachisse di crireyes; Canons, djipreyes, tirlibibi ! (H. Petrez).
Etimolodjeye: bodje cane, cawete -on.
Minme mot :
- canon (råcion d' vén).
Parintêye :