canvolant, canvolante [o.f.n.]

1. rénnvåt. C' est ç' caberdôxhe la k' assaetche tos ces canvolants la avårci. Portant, ci n' ere nén on canvolant, nerén on rôlî, u on calezyin; neni, c' esteut sapinse k' on djheut on voyaedjeu, on vraiy voyaedjeu, li dierin, li fén dierin di ç' sôre la, motoit (ratourné pa L. Mahin). F. vaurien, vagabond.

2. halcotî. Il ont fwait ça come des canvolants. F. mauvais bricoleur.

3. djin k' on voet evi. Dj' estans 20 ans pus erirés k' les Amerikins :: Ni m' djåze nén di ces canvolants la, saiss, ti ! (ratourné pa L. Mahin). F. canaille, malfrat, crapule.

Etimolodjeye: mot d' aplacaedje no (camp) + addjectif (volant); camp d' romanichels, pu sitindaedje do sinse. Coinrece Basse-Årdene.

| canvolansté [f.n.] difåt d' on canvolant. Vs avoz des djonnes k' ont fwait leus scoles di mnujhreye, et ki vôrént bén ovrer come aprindisse, et ki n' savèt moussî nene pårt a cåze di totes ces ehales administratives la; c' est del canvolansté, vormint (L. Mahin). F. attitude scandaleuse, inconscience.

Etimolodjeye: bodje "canvolant", cawete -sté (sol piceure di metchansté, 1997.

| canvolantiveuzmint [adv.] come åreut fwait on canvolant. Deus djoûs dvant, li Camrone s' aveut fwait canvolantiveuzmint fote a l' ouxh del Daegnrece, po on gôl rifuzé pa l' årbite (L. Mahin). F. scandaleusement.

Etimolodjeye: bodje "canvolant", cawete -iveus d' addjectif + cawete -mint d' adviebe, 1998.