carmojhi (codjowaedje) [v.s.c.]

1. tchamossî tot houte; pouri pår. Cwand dj' ans drovou l' boesse, li dorêye esteut carmojheye. F. gâter, se décomposer. >> carmojhi d' contintmint.

2. si distrure dins on tonea sins air, et dner di l' alcol. C' est lu k' a ahivé li vegne, k' end a rascodou les roejhins, k' els a stoirdou et les fé carmojhi po fé do vén (L. Mahin). F. fermenter.

Etimolodjeye: viebe "mojhi" (tchamossî), rafoircixhante betchete car-.