carmoujhner ([[Codjowaedje tchicter|codjowaedje]]) I. [v.c.] distrure, kimagnî, tot djåzant d' on må. I voeyént bén ki, avou m' five fagnrece ki m' kimagnive mi sonk, avou li ptizeye ki m' carmoujhnéve li peumon, dji n' mi rfreu måy (L. Mahin). rl a: [[Motî:kimagnî|kimagnî]], [[Motî:dimagnî|dimagnî]], [[Motî:siplawner|siplawner]]. F. détruire, nécroser. II. si carmoujhner [v.pr.] si fé crever. Les bokions, disk' a bén tård al fene noereur, si carmoujhenront dins les virêyes; i gn a k' rén fé, zels, k' il ont peu (P.J. Dosimont). rl a: s' [[Motî:aschiner|aschiner]], [[Motî:xhaerbiner|xhaerbiner]]. F. s'épuiser, se tuer au boulot, peiner. Etimolodjeye: bodje "[[Motî:moujhî|moujh-]]" (esse magnî des viers), betchete car-, cawete -ner. Coinrece Basse-årdene.