cårpete [f.n.] sipès texhaedje di linne k' on met al tere po-z aveur bon des pîs, et wårni. Les cuzéns, ashîs e tere so ene cårpete, estént ki djouwént ås legos (P. Rousselle). F. tapis. Disfondowes: caurpète, cârpète. Etimolodjeye: calcaedje riwalonijhî di l' inglès "carpet" (minme sinse), 1900.