castinne

I. [f.n.]

1. pire croyixheuse, pire a tchåsse, ki pleut siervî a fonde li tcherbon. Gn aveut vola ene pirire di castinne, wice k' on råye les pires po fé del tchåsse. Cwand les houyeus arivént å plantchî del voenne, i djhént: on-z est sol castinne. On mete o fornea on batch di castinne po tchaeke respulêye di hoye (Vîs Papîs do Fornea d' Nîme). rl a: calistinne. F. calcaire. >> banc d' castinne: sipesse coûtche di pire croyixheuse et d' agåjhes. F. banc de grès calcaire. >> deure castinne: castinne pus deure, k' on s' endè sierveut po l' arotchmint des voyes. F. grès calcareux.

2. pire a flin, bleuse pire. F. pierre bleue calcaire.

II. [addj.] k' i gn a del castinne divins. F. calcaire. >> pire castinne: bleuse pire. >> On voet l' pire castinne: li cir est bén clair, tot bleu.

Disfondowes: castin.ne, castène, castêne, castiène, castine.

Etimolodjeye: flamind "kalksteen" (minme sinse), 1400; rl a: calistinne.

Coinrece Payis d' Nameur, di Lidje, di Måtche.

Sitramaedje, ezès vîs pårlers walons, di "castinne" (tchaborêyès plaeces), eyet "calistinne" (å Coûtchant ey el Gåme); e l' Årdene, tere a schayisse, come di djusse, on n' djåze nè d' castinne, nè d' calistinne. (Mape, modele ALW, adjinçnêye pa Jean Germain, divins: De la Meuse a l'Ardenne, l° 3, 1986, p. 40).