catrucimer (codjowaedje) [v.c.] 1. aprinde li catruceme, et les soûmints del fwè catolike a (des efants, des grandès djins nén crustinnes). C' est deus gros spès lives ki dj' aveu ddja yeu l' ådjeu do splitchî cwand dji studyive li teyolodjeye, et m' aprester a catrucimer ces djins la, pår les cis di Kwilu (J.M. Lecomte, rat. pa L. Mahin). F. catéchiser, évangéliser. 2. bôrer l' cråne avou les idêyes d' ene rilidjon, d' on pårti, d' ene seke. F. embrigader, endoctriner. 3. diner des monceas d' ôres a (ene sakî), et ratinde k' i schoûte bén. Li feme l' aveut catrucimé so tot çou k' i lyi fåreut fé tins k' ele sereut-st evoye. F. prêcher. | catrucimeu, catrucimeuse u catrucimresse 2 [o.f.n.] 1. li ci (cene) k' aprind l' catruceme ås efants. F. catéchiste. 2. li ci (cene) k' aprind ene rilidjon, des idêyes ås ôtes, sins lzî dmander leu-z idêye. Les langues ki wangnèt, et spotchî ls ôtes, c' est pask' elle ont des årmêyes et des dictateurs ki les spårdèt, et des catrucimeus ki bôrèt l' cråne des djins, ki c' est l' lingaedje da leur k' est, sins manke, li pus bea sol daegn (L. Mahin). F. prosélyte, prêcheur, prédicateur, missionnaire. | catrucimaedje [o.n.] no d' fijhaedje et no di çou k' est fwait (accion eyet si adierça) pol viebe "catrucimer". F. catéchèse, catéchuménat, évangélisation, endoctrinement, embrigadement, prosélytisme.
Omonime:
- catrucimresse (f.n.; båshele k' aprind l' catruceme)
Bodje: