cawe 2. (måhonteus) vé. rl a: boulome, vedje, kekete, kete. | cawire [o.n.] pîce do harnitchmint do tchvå: longue cingue di cur, ki s' ridobele padrî, ki court sol schene do dos, atelêye å gorea pa dvant, et après l' cawe do tchvå padrî. C' est l' cawire ki tént eshonne totes les pîces do harnitchmint. F. coupière. Disfondowes: cowîre, cawîre, câwière, këwêre, keûtîre; miersipepieuzmint el notûle ALW 9.94.

Li cawire, avou l' ridoblaedje ki l' cawe passe divins (fretches) (poitrait saetchî pa L. Mahin)