ceke [o.n.] 1. fôme djeyometrike fwaite påzès ponts ki sont al minme longueur d' on pont metou å mitan. F. cercle. >> ceke del lune (del bele, del beaté): ceke di loumire ki s' håynêye åtoû del bele, des djoûs k' i gn a. Les foumires sol ceke del bele, C' est l' vint ki les ramoncele (A. Gauditaubois). 2. rowe ki ls efants fijhèt rôler divant zels, po djouwer. on dit eto: carôyåd. Les efants fjhént rôler on ceke; c' esteut ene djante di velo u on bindaedje di berwete. 3. anea d' fier, ki s' mete dins on pus grad k' lu po rcatchî l' aisse d' ene sitouve, estô d' ene platene. C' est l' marxhå, k' a fwait ç' coujhnire ci avou l' ôte viye do djudje: I gn aveut pus ki l' pot, pus d' pates, pus d' cekes, pus d' ouxh, Tot esteut erunté (L. Piron). 4. rond d' fier ki tnèt les plantches d' on tonea. >> i boereut cekes et toneas: c' est ene sôlêye. rl a: taessale. 5. soce, dramatike, evnd. Parintêye :

• cecler, ceclé, cecleu