ceréjhe [f.n.] 1. frut ki vént a trokes, bén rodje et rond, avou on nawea, et k' est maweur diviè l' moes d' djulete el Walonreye. Et vola k' on djoû des ceréjhes lujhèt so ene pitite baguete håynêye a ene hobete (L. Lagauche). Ti l' måvi, i t' fårè co rawårder kékes moes divant d' t' aler rimpli l' saetch des ceréjhes do tchersî (M. Frisée). rl a: grintche, Cerexhe. >> Est çk' i gn a des ceréjhes låvå ? xhinaedje do xhufla do copere-loriot. >> arindjî come des ceréjhes so on baston: bén arindjî. On dit eto: come des djaeyes so on baston. >> si margayî po des cawes di ceréjhe: si margayî po deus côps rén. >> travayî come des martchands d' ceréjhe: påjhûlmint. 2. pepion (del feme). On dit eto: pirete, boton, braijhete, linwete. F. clitoris. >> Avoz tchôd vosse ceréjhe; u: avoz bon vosse ceréjhe: afronté houcaedje ås femes a biciclete, diviè 1900. 3. (mot d' acleveu et d' årtisse) Maladeye des ongletes des vatches, k' i gn a come ene ceréjhe ki vént padzo. Disfondowes: cèréhye, cèréje, cèlîhye, cèrîje, cèlîhe. | cerijhî [o.n.] åbe ki poite des ceréjhes. rl a: tchersî. >> cerijhî do viyaedje: (imådjreçmint) feme ki tos les omes ont monté sor leye. On dit eto: poufiaesse. Disfondowes: cèrîjî, cèréjî, cèlîhî.

Mot d' aplacaedje:

• ceréjhe d' Espagne

• Dipus d' racsegnes so les ceréjhes.