cial (chal) u ci 1 [adv.] mostere ene sacwè, ene sakî k' est tot près. Contråve : la.

1. dirî on viebe. Dji n' vos vou pus vey ci. Gn a bråmint del djin, cial. Si t' es did ci, cåze come ciddé. Vinoz par ci. Cial, vla on diale avou s' trimouye et s' gueuye å lådje (L. Somme). F. ici.

2. dirî on no, et on pezintoe d' mostraedje. Tos ces djoûs ci. Dji n' kinoxhe nén cisse djin cial. F. ci.

Etimolodjeye : gayel "se" minme sinse, pol voye do patwès latén "ecce".

Mots d' aplacaedje :

• ci-cial
• çou-cial
• droci
• roci
• ciddé
• vocial

Minme mot :

• ci 2 (prono)
• ci 2 (prezintoe d' mostraedje)

Mots-parints :

• ricial

• Dipus d' racsegnes so les adviebes
• Les adviebe "ci" et "cial" fwaiynut atraper on R azès dvancetes