cinde [f.n.] poussire ki dmeure après on feu. F. cendre >> mierkidi ° des cindes.
 Li rfondaedje di ç' mot ci a candjî sol Wiccionaire, et divni "cindrén"
|
| cindrén [o.n.] vantrin. Dji n' aveu ddja nén yeu l' tins d' èm candjî èt k' dj' esteu è blanc cindrén (J. Goffart). On dit eto : schorsoe, divantrin; loukîz a : banete. F. tablier
Tcherpetaedje : cawete -én [1]
| cindrî [o.n.] cindrén. F. tablier
| cindrê [o.n.] (v.m.) batch avou des cindes ki les bouwresses emoennént avou zeles po-z aler å lavoe.
Tcherpetaedje : cawete -rê