clå [o.n.]
1. pitit stocaesse droet boket d' fier, avou ene tiesse et ene ponte, k' on cougne dins l' bwès po fé tni eshonne deus sacwès. On dit eto: ponte.
2. boton ki vént sol pea, avou del matire divins, ki rexhe cwand i trawe. Bråmint dins yeusses avént des clås, des plakes plinne d' oumeur a leu djambe, des tchalons froxhîs avou les mantches di totes les usteyes des cinses et des terasmints (L. Sohy). Loukîz a: boigne clå. F. pustule, abcès.
Parintêye: