clawson [o.n.]

1. sôre di spéce, come on ptit brun clå k' on s' sieve dins les såces, et k' on pout minme piker dins l' tchå. F. clou de girofle. >> clå d' clawson: clawson. On dit eto: clå d' djirofe

2. clawsonî. Et cwand l' nute monte å raeze des bwès et stinde tot doûcmint s' grand lénçoû, gn a l' sinteu des clawçons ki refaxhe li soû d' ouxh; gn a ene air di tchanson ki trinne avå les voyes (A. Henin). Avou l' doûce sinteur des clawsons, L' amour gruzinéve si tchanson (J. Vrindts).

Etimolodjeye et tcherpetaedje

clawson 

bodje latén clavus (clå), cawete -on.

clawsonî 

cawete -î

Hårdêye divintrinne

• Dipus d' racsegnes sol clawson (sipéce)
• Dipus d' racsegnes sol clawson (bouxhon k' ode bon).