clawson [o.n.]

1. sôre di spéce, come on ptit brun clå k' on s' sieve dins les såces, et k' on pout minme piker dins l' tchå. F. clou de girofle. >> clå d' clawson: clawson po fé l' diferince avou l' fleur k' ode bon). On dit eto: clå d' djirofe

2. clawsonî. Et cwand l' nute monte å raeze des bwès et stinde tot doûcmint s' grand linçoû, gn a l' sinteu des clawçons ki refaxhe li soû d' ouxh; gn a ene air di tchanson ki trinne avå les voyes (A. Henin). Avou l' doûce sinteur des clawsons, L' amour gruzinéve si tchanson (J. Vrindts). F. lilas.

| clawsonî [o.n.] gros bouxhon avou des ptitès fleurs (måves ou blankes) ki florixhèt å moes d' may, et k' odèt foirt bon; leu grinne rishonne a on ptit clå; e sincieus latén: Syringa spp. On dit eto: djolibwès ^[1], djasmén. F. lilas.

Sipårdaedje e 20inme sieke

Coinreces Payis d' Lidje

Etimolodjeye et tcherpetaedje

clawson 

bodje latén clavus (clå), cawete -on.

clawsonî 

cawete -î

Hårdêye divintrinne

• Dipus d' racsegnes sol clå d' clawson (sipéce)
• Dipus d' racsegnes sol clawsonî et les clawsons (bouxhon k' ode bon).

Sourdants et pî-notes

1. ↑ emacralé mot, ca li vraiy djolibwès, c' est purade Daphne mezereum).