clepere [f.n.]

1. rondin (coxhe d’ on mete, nén findowe, pask’ ele n’ est nén grosse assez po vinde come bwès d’ tchåfaedje). Dj’ a distcherdjî on begnon d’ cleperes a costé des cxhådes. Il a ramassé on côp d' clepere (Motî d' Bastogne). Elle a tchôkî kékes bokets d' cleperes dins l' pot do formea (A. Schmitz). Contråve : schene, schinete: F. rondin, branche.

2. (pus stroetmint) faxhene a deus håres, fwaite avou des caybotes (schoirceyes coxhes di tchinne). Ele fijheut des pakets d' cleperes (Motî d' Bastogne). F. fagots.

Etimolodjeye : calcaedje do lussimbordjwès klöppel (baston).

Dipus d' racsegnes so les cleperes

Sourdants

clèpère [S0], klèpèr [G205], nén dins S40, E2

Sipårdaedje e 20inme sieke

Coinrece Payis d’ Bastogne et avårla

Etimolodjeye

L' etimolodjeye a stî trovêye pa Elisée Legros (Enquêtes du Musée de la Vie Wallonne 4, 269, Bulletin de la commission de Toponymie et Dialectologie 32, 319)

nén co dins l' Motî etimolodjike da von Wartburg (divreut esse metou dins l’ tome 16).