clotchete u clokete [f.n.]
1. pitite clotche. On dit eto: xhilete. F. clochette.
2. bouyete d' aiwe ki vént ås plaeces k' ont stî cfroyeyes. A dischinde eyet a griper, dj' aveu des clotchetes a mes pîs. F. cloche, ampoule. >> Li ci ki s' a broûlé l' cou i n' a k' a s' ashir° so ses clotchetes. Loukîz a: diåle, coine.
3. fleur k' a l' cogne d' ene pitite clotche. Li passe-rôze est ene fleur des bwès, ki florixh å moes d' may, avou des blankès clotchetes.
Etimolodjeye : bodje « clotche », cawete –ete.
| clotchin u clokin [o.n.] (v.m.) roudion (xhilete des tchvås). Loukîz a: garlot, clabot.
Etimolodjeye : cawete -in
Mots d' aplacaedje :