cocogne [o.n.] 1. oû d' Påke (tindou avou d' l' aiwe wice k' on-z a distrimpé des peletes d' agnon). >> Cwand k' on magne les boûketes a l' ouxh, on magne les cocognes el coulêye: cwand i fwait bon å Noyé, i fwait froed a Påke. 2. påcaedje. C' est Påke dimegne ki vént: dji m' rafeye di sawè si vos m' payroz m' cocogne (H. Mahy). Etimolodjeye: latén coccum (grin), vinant do grek, cawete -on, prononcêye -ong come e l' Hesbaye, ricandjeye e -ogne. rl a: cocåd. Coinrece Lidje Hesbaye.