cocogne [o.n.]

1. oû d' Påke (tindou avou d' l' aiwe wice k' on-z a distrimpé des peletes d' agnon). >> Cwand k' on magne les boûketes a l' ouxh, on magne les cocognes el coulêye: cwand i fwait bon å Noyé, i fwait froed a Påke. F. "Noël au balcon, Pâques au tison".

2. påcaedje. C' est Påke dimegne ki vént: dji m' rafeye di sawè si vos m' payroz m' cocogne (H. Mahy). F. "cadeau de Pâques".

Etimolodjeye

Latén coccum (grin), vinant do grek, cawete -on, prononcêye -ong come e l' Hesbaye, ricandjeye e -ogne.

Parintêye

• cocåd

Sipårdaedje e 20inme sieke

Coinrece Payis d' Lidje