cocote 1 [f.n.] maladeye des vatches et ds ôtès biesses, ki s' prind foirt åjheymint, et k’ i gn a des afes el boke. E 1937, dj' avans yeu l' cocote dins tot l' bisteu do viyaedje (A. Schmitz). Les biesse k' estént e fwè d' Sonlè, e mitan des bwès avént atrapé l' cocote tot parey (A. Schmitz). Li cocote est dins tos les ståves (ramexhné pa L. Remacle). F. fièvre aphteuse.
Omonimeye : cocote 2 (serêye casrole)