coet, coete [addj., todi padvant] k' on n' î ôt pont d' brut. I fwait coet et doûs; gn a des meyes di baloujhes ki cavolnut d' håye a åbe (R. Viroux). Pu l' noerixheur serè coete Mins kécfeye k' on brut d' rén Vénrè djonde mes orayes (A. Bacq). Loukîz a: påjhûle, trankile. F. calme.
 Li rfondaedje di ç' mot ci a candjî sol Wiccionaire, et divni "cwete"
|
| coete [f.n.] plaece k' i gn a pont d' plouve. Loukîz a: åvrûle. F. abri. >> si mete al coete: si mete a ene plaece k' on n' pout må. F. à l'abri, en sécurité.
| coetisté u coehisté [f.n.] airance la k' tot est coet. F. calme, tranquilité.
Etimolodjeye: cawete -isté, 1900.
Parintêye :