coignoûle
I. [f.n.] frut do coignoûlî, deus troes cintimetes long k' est vete å moes d' may, pu rodje, pu noer, cwand il est maweur, e moes d' setimbe, adon foirt bon po fé des djelêyes. F. cornouille.
II. [o.df.n. & addj.] biesse djin. (loukîz a sinonimeye).
III. Coignoûle [n.dj.] no d' famile di Walonreye, ki si scrît, asteure, Coignoul.
Disfondowes: cwagnoûle, cwègnoûle, cognoûle, cougnoûle, Vîs scrijhas: Coignoulle (1589).
Etimolodjeye: bodje latén corna (coine), cawete -oûle (pitite coine, sorlon li cogne do frut).
| coignoûlî [o.n.] gros bouxhon, deus a troes metes hôt, avou des crawieusès coxhes, ki crexhe voltî el Fåmene, el Hesbaye, måy e l' Årdene, k' a des djaenès fleurs a pårti do moes d' avri, ki dnèt l' coignoûle. F. cornouiller.
Disfondowes: cwagnoûlî, cwègnoûlî, cognoûlî.