comunion [f.n.] (rilidjon catolike)

1. moumint del messe wice ki les djins rçujhèt ene osteye a magnî, ki rprezinte li coir do Crisse.

2. ceremoneye ki les efants vont pol prumî côp al comunion. >> pitite comunion: ceremoneye ki les efants comunièt pol prumî côp, diviè l' ådje di shijh set ans. On dit eto: påkes. >> grande comunion; u: comunion solanele: grande ceremoneye, rilidjeuse et d' famile, cwand les efants, diviè doze ans, rinovlèt did zels-minmes les promesses di leu bateme. Douvént k' ces efants la, ki fjhént leu comunion solanele tot djhant: «Dji m' atatche a Djezus-Cri po todi» li dimegne d' après, on n' les voeyeut ddja pus a messe ? (ratourné pa L. Mahin). Loukîz a: porfession d' fwè.

Parintêye:

• comunyî
• acomunyî

• Dipus d' racsegnes sol comunion (a messe).
• Dipus d' racsegnes so les comunions.