consire [f.n.] gros moncea d' nive ki s' a fwait shofler på vint. C' est ene miete çoula k' i fåt fé avou nosse lingaedje: planter des håyes, po les voyaedjeus esse å rcoet do vint et a houte des consires, po bén vey eyou çk' on rote cwand il a nivé (L. Hendschel). I tapèt ås consires, l' ivier, cwand k' el bijhe hoûle (L. Piron). On n' såreut côper å court pa les pazeas, avou les consires (J. Lahaye). Li grosse saedje-dame efoncive dins les consires disk' å banstea avou l' efant dvins (M. Hicter). rl a: banc, hourêye, hougne di nive. F. congère.
Disfondowes: consîre, côssîre, conzîre, conzière, canzière, gonsîre, gansière, consîdje, consîye. miersipepieuzmint el notûle ALW 3.94 ey el mape ALW 3.29.
Parintêye: