convweyî (codjowaedje) [v.c.] 1. (mot d' colebeu) moenner (des colons) di leu colebî disk' al plaece di tape. 2. aconcoister po waeranti des djins, des tchedjes di sacwès d' valeur. F. convoyer. Disfondowes: convwèyî, convwayer. Etimolodjeye: calcaedje riwalonijhî do F. "convoyer". | convweyeu [o.n.] (mot d' colebeu) li ci ki convweye les pidjons, et lzès låtchî. Les pidjons sont voyîs evoye pa on convweyeu, et, del matinêye, li posse anonce li låtchaedje (J. Goffart). F. convoyeur. >> les convweyeus ratindèt u rawårdèt: les convweyeus sont-st arivés al plaece del tape, mins i n' låtchèt nén co les colons, pask' i fwait mwais tins u ôte tchoi (l' anonce esteut fwaite å posse). Disfondowes: convwèyeu, convwayeu. | convweyaedje [o.n.] no d' fijhaedje et no di çou k' est fwait (accion eyet si adierça) pol viebe "convweyî". F. convoyage, convoiement. Disfondowes: convwèyèdje, convwèyadje, convwèyâdje, convwayadje.

Minme sitok etimolodjike:

• convoye
• convwè