copler (codjowaedje) [v.c.] bouter avou (ene sakî). F. "travailler avec, aider assister".

| copleu, copleuse, copelresse [o.f.n.] li ci (cene) k' endè copele èn ôte (po boputer u djusse po-z esse eshonne. Loukîz a : parey, camaeråde, planket, cousse. F. "aide, binôme, collègue, assistant, camarade".

|coplaedje [o.n.] no d' fijhaedje et no di çou k' est fwait (accion eyet si adierça) pol viebe « copler ». F. "aide, assistance".

| coplêye [f.n.] trope di houyeus ki rmontnut eshonne. Cwand il a saetchî s' monte do gwisset, Benoet a bén veyou k' I n' såreut pus esse del prumire coplêye (F. Callaert). Ene après l' ôte, et todi pareyes, les coplêyes arivnut å djoû : ovrîs å cayô, hertcheus, rapresteus, rebleyeus, moenneus d' bos, boute-feu, porions (F. Callaert).

Etimolodjeye

viebe fwait sol bodje "cope 1".

Parintêye

• acopler, acopleure
• discopler