cou [o.n.]
1. boket do coir des biesses-ås-tetes wice ki li dzeu des djambes si radjond al schene do dos, et la k' les boyeas si vudèt ådfoû. rl a: coulire, coulî; rl a: dirî, fesse, papadrî. F. cul. >> esse dins l' cou do Bon Diu: esse a ene plaece k' il î fwait froed. >> li trô do cou del nute°.
2. boket do coir des biesses a ploumes ki sieve di rexhowe ås boyeas, al xhlé, et ås oûs. F. cloaque. >> i n' fåt nén vinde l' oû k' est co e cou del poye: i n' si fåt nén rafiyî d' ene sacwè k' on n' a nén co. >> tourner a cou d' poyon: s' elaidi, tourner a rén, tot djåzant d' on handele. F. péricliter.
3. dizo d' ene sacwè, çou ki rwaite tere. On rtournéve les waezons po lzî souwer l' cou (S. Fontaine). Si c' est twè ki maxhes, ti n' pous nén rwaitî l' cåte k' est å cou do paket. Djel ricnoxhreu bén, hon, mi l' bol: gn a ene poke dins l' cou, et on dessén come ene tiesse di tchvå sol mantche (B. Genaux). F. dessous. >> cou dzeu cou dzo: foirt disrindjî (eye). >> li cou å hôt: ritourné (êye).
4. årvier d' ene foye di papî. Gn a co åk di mårké å cou. F. verso.
5. costé metou padrî (copurade s' il est rond). On s' ashideut sol cou do tchår. rl a: coulot, coulêye. F. derrière. >> aler a cou: po les tcheretes (a deus rowes), toumer l' dirî al tere (et stårer l' tchertêye). >> cou d' l' eglijhe: dirî d' ene eglijhe, sovint on rond costé, li ci k' est l' pus lon erî del poite d' intrêye. On s' aspoyive sol cou d' l' eglijhe et vey çou k' on-z aléve fé al nute. >> cou do for°.
Disfondowes: cou, cu, kë.