cougnî [v.s.c.] (må-aclevé) s' acopler tot cåzant grossirmint d' èn ome. Gn aveut des Flaminds ki vlént aprinde li walon: cwè k' c' est, les troes prumîs mots ? Dj' a respondou boere, magnî, cougnî (ramexhné pa L. Mahin). F. baiser, copuler, forniquer. Etimolodjeye: bodje "coun", do lat cunnus (seke del feme) & cawete yî, poy ridaedje counyî => cougnî. | cougnaedje [o.n.] (må-aclevé) accion d' cougnî, si rzultat. Ene toutche bén moennêye våt mî k' on mwais cougnaedje (ramexhné pa L. Mahin). F. baiserie, copulation, fornication. | cougneu [o.n.] (må-aclevé) onk ki cougne dipus k' a s' toû. C' est on teribe cougneu (ramexhné pa M. Francard). F. fornicateur, baiseur invétéré. | cougnreye [f.n.] (må-aclevé) shijhe wice ki les copes si discandjèt. F. parthouse. Disfondowes: cougnrîye, cognrèye.