cougnî 2 (codjowaedje) (må-aclevé)

I. [v.c.]

1. fé l' amour a (ene feme). Ele si lait cougnî pa tertos. rl a: cayî, båjhî, arindjî. F. posséder, coïter, baiser.

2. emantchî, djonde. rl a: gorler. F. attraper, duper, baiser.

II. [v.s.c.] s' acopler. Gn aveut des Flaminds ki vlént aprinde li walon: cwè k' c' est, les troes prumîs mots? et mi responde: boere, magnî, cougnî (ramexhné pa L. Mahin). F. baiser, copuler, forniquer.

Disfondowes: cougnî, couni, cougner, cougnè.

Etimolodjeye: sitindaedje di sinse di cougnî (1).

| cougnaedje [o.n.] (må-aclevé) no d' fijhaedje et no di çou k' est fwait (accion eyet si adierça) pol viebe "cougnî". Ene toutche bén moennêye våt mî k' on mwais cougnaedje (ramexhné pa L. Mahin). On båjhaedje, c' est on rsouwaedje, deus båjhaedjes, c' est on sintaedje, troes båjhaedjes, c' est on cougnaedje. F. baiserie, copulation, coït, accouplement. rl a: petadje.

Disfondowes: cougnadje, cougnâdje, cougnèdje.

| cougneu, cougneuse u cougnresse [o.f.n.] (må-aclevé) li ci (cene) ki cougne voltî. C' est on teribe cougneu (ramexhné pa M. Francard). F. baiseur, nymphomane.

| cougnåd, cougnåde

I. [o.f.n.] (må-aclevé) cougneu(se). F. fornicateur, baiseur.

II. [n.dj.] no d' famile di Walonreye, e F. Cognard, Coignard, Cogneau, Cogneaux, Cougneau, Couniot, Coignau, Coigneau, Cogniaux, Cogniat.

Disfondowes: cougnaud, cougnâd, cougnârd, cognaud, cognâd.

| cougnreye [f.n.]

1. cougnaedje sins rlaye. F. baise, fornication.

2. shijhe wice ki les copes si discandjèt. F. parthouse.

Disfondowes: cougn'rèye, cougn'rîye.

Omonimeye:

• cougnî (v.c.; bouxhî avou on cougnet)
• cougnî, cougneye (o.f.n. & addj.; dimey-doûs)