cougnet [o.n.]

1. usteye di fier u d' bwès k' on stitche dins les åbes po les finde. Tot boutant li cougnet comifåt eyet bouxhî douçmint, on fwait del bén meyeute ovraedje (W. Bal). On dit eto: cougne. Loukîz a : cougnî 1. F. coin (en bois ou en fer). >> mete li cougnet: a) achever èn ovraedje. b) boere on troejhinme vere, boere li dierin vere. Loukîz a : pwaire di Badjimont, tchesseute. >> aler å bwès sins cougnet: eterprinde ene sacwè sins les usteyes, les cwårs k' i fåt. >> djeter l' mantche après l' cougnet: evoyî ene sakî rcweri èn ôte k' est evoye, mins ki pus dmorer evoye avou lu. On dit eto: evoyî l' råve après l' forgon.

2. pitite lådje broke k' on stitche dins les mantches, pa padzo, po lzès fé tni. Vos rmetroz on cougnet al hepe.

3. gros boket d' pwin, côpé d' cresse. Nosse mere côpéve li pwin e cougnets, les mete e-n on saeyea, voudî dsu on cocmwår di bolante aiwe; les coshets grougnént d' plaijhi tot tchafiant.

| cougnelreye [f.n.] (v.v.m.) fabrike di cougnets. >> Al Cougnelreye: no d' ene plaece d' Atrivå.

Etimolodjeye: Etimolodjeye : bodje "cougne", cawete -et.