cougnou [o.n.] påstedjreye di Noyé, fwaite avou ene fene påsse, pus longowe ki lådje, avou deus ptits botons ås dbouts. Nos estans bén saedjes et nos djhans nos priyires po-z awè on cougnou. On cougnou, on vraiy cougnou; ki ça doet esse bon cwand on pinse k' i gn a si lontins k' on n' a pus mindjî, po dire, on vraiy boket d' pwin. (P. Moureau). Tinoz, mindjîz on cougnou, bateme. (J. Lahaye). El pitit Djezus m' a apoirté on bea cougnou (J. Coppens). Li ci k' a fwin d' on cougnou å 15 d' awousse, el pout bén cure lu-minme (P. Faulx). F. pain sucré de Noël. >> botroûle do cougnou; u: mastele do cougnoû; u: falu do cougnou; u: bondiu do cougnou; u: bodene do cougnoû: rodje rond d' årzeye k' on meteut onk å mitan do cougnou. >> tiesse å cougnou: (mocresmint) traitaedje d' ene sakî k' on s' vout fote di s' tiesse. >> Cwand on magne les cougnous sol pavêye, on magne les oûs el coulêye: vert Noyé, blanke Påke°. F. Noël au balcon, Pâques au tison.
Disfondowes: cougnou, cougnoû, Pc. cougnole.
Etimolodjeye: bodje cougne, betchete betchete -ou (pitit cwén), avou assaetchance do bodje kene, dizo disfondowe coûne (rl a: kinou).