coujhene [f.n.] plaece k' on-z î cût a magnî. Tot bodjant l' covieke del sitouve on pô e coisse, on-z alouméve li coujhene tins des prumirès munutes k' el nute touméve (G. Mottard). rl a: cure. Disfondowes: couhine, couhène, couhëne, coujine, coujène, coujëne, coûjène, cuhine, cu.ine, cûhine, cu.ène, kuyène, cujine, cûjine, cûjène, cûjëne, cwizine, cwîzine, miersipepieuzmint el notûle ALW 4.45 ey el mape ALW 4.27. | coujhnî, coujhnire I. [o.f.n.] ome (feme) ki fwait a magnî. Dj' aveu shijh tchesteas avou leus coujhnires, djårdinîs, maçons, moenneus d' atelêyes, meskenes, boledjîs, conteus, marixhås, et palfurnîs (L. Hendschel). Les coujhnîs n' ont nén vudî d' l' aiwe assez po fé l' cafè d' l' åmatén. (E. Wartique & E. Thirionet). Fé les lisses po les comission, cori pattava les reyons, et tote sitantche, arindjî divant l' caissire l' amonucion pol coujhnire (O. Coutisse-Uytebrouk). II. coujhnire [f.n.] sitouve po fé a magnî. Ene coujhnire å bwès, å tcherbon, å gaz, ene coujhnire electrike. Frotez l' coujhnire pol bén rischurer. Dins les botikes on vindeut des coujhnires et des ptits tupins po les gamenes djouwer a fé a magnî (M. Georges). Disfondowes: coûjnî (îre), coûh'nî (îre), coûhy'nî (îre), cûj'nî (îre); cwizignére, cwizignêre. | coujhner (codjowaedje) [v.c.] fé a magnî. | coujhnêye [f.n.] amagnî divant l' ouxh, avou des harins et des petêyès crompires (sovint dins l' payis d' Måmdey).

coujhnî (poirtrait saetchî pa L. Mahin).