coulot [o.n.]
1. plaece a costé do feu, el måjhone. Li londmwin, el coujhene, come ene ki n' a måy fwait k' çoula, elle arindjive tos les mets å coulot do feu, tot gruzinant si tchanson favorite (A. Lebrun). rl a: recouloter. F. coin de l'âtre.
2. boket d' on viyaedje, d' ene veye. Ele ni dmeure nén e nosse coulot. Nos avans aprin ki, di ç' tins la, gn aveut ene peclêye di ptits mestîs dins c' coulot la. (J.P. Hiernaux). rl a: coron, cwårtî, dibout, cazer. F. quartier. >> "Les biestreyes da Miyin do coulot": live da Jean-Luc Fauconnier.
3. (toponimeye) plaece metowe foirt lon erî d' on viyaedje. F. endroit reculé. >> "Les Coulots": no d' ene plaece di Smu.
Etimolodjeye : bodje cou, cawete -ot.
| coulêye [f.n.] coulot: a) coine do feu. >> Cwand k' i lût l' solea a Noyé, on magne les cocognes el coulêye: cwand i fwait bon å Noyé, i fwait mwais a Påke. b) boket d' on viyaedje, d' ene veye. I dmane el coulêye di la-hôt.
| coulî [o.n.] pårteye do coir d' on tchvå inte les pates di drî eyet les rins. Loukîz a : cawî. F. croupe.
| coulire [f.n.] pîce des haernas des tchvås, fwaite di deus cingues ki s' radjondèt, ki passe dirî et ådzeu do coulî, po li tchvå saveur rescouler èn ekipaedje. F. avaloir, reculement.
Parintêye :