coulot [o.n.]

1. plaece a costé do feu, el måjhone. Li londmwin, el coujhene, come ene ki n' a måy fwait k' çoula, elle arindjive tos les mets å coulot do feu, tot gruzinant si tchanson favorite (A. Lebrun). Loukîz a: recouloter. F. coin de l'âtre.

2. boket d' on viyaedje, d' ene veye. Ele ni dmeure nén e nosse coulot. Nos avans aprin ki, di ç' tins la, gn aveut ene peclêye di ptits mestîs dins c' coulot la. (J.P. Hiernaux). rl a: coron, cwårtî, dibout, cazer. F. quartier. >> "Les biestreyes da Miyin do coulot": live da Jean-Luc Fauconnier.

3. (toponimeye) plaece metowe foirt lon erî d' on viyaedje. F. endroit reculé. >> "Les Coulots": no d' ene plaece di Smu.

Etimolodjeye : bodje cou, cawete -ot.

| coulêye [f.n.] coulot, dj' ô bén

1. coine do feu. F. coin de l'âtre. >> Cwand k' i lût l' solea a Noyé, on magne les cocognes el coulêye: cwand i fwait bon å Noyé, i fwait mwais a Påke.

2. boket d' on viyaedje, d' ene veye. I dmane el coulêye di la-hôt. F. quartier.

Etimolodjeye : cawete -êye.

Parintêye :

• recouloter
• coulî, coulîre

• Les mots "Coulot" et "Coulêye" dins les nos d' plaeces do walon