coxhe 1 [f.n.] boket d' èn åbe ki crexhe foû do bodje et ki poite les foyes. Baxhe li tiesse po n' ti nén sboirgnî avou les bassès coxhes. E schåyant les coxhes il ont veyou li spectake (G. Lucy). Li coirbå catche li bon rmodou so ene coxhe tot al copete (G. Heusdain). F. branche. >> esse so ene måle coxhe: esse må prin. rl a: prustin. F. être dans le pétrin. >> boure di coxhe: corén (confiteure). Disfondowes: cohye, coche, cohe, couche, cwèje. Etimolodjeye: latén coxa (coxhe del djambe), 1150. | coxhete [f.n.] pitite coxhe. F. branchette. | coxhea [o.n.] boket d' coxhe. Cwand l' flåwe solea d' avri vént djouwer al clignete I fåt vey avårla tressiner les coxheas (André Flesch). Dj' a codou on coxhea d' såvadje pilé (René Mathieu). F. brindille. Disfondowes: cocha, cochê, cohê, cohin, coucha. | coxhlaedje [o.n.] 1. totes les coxhes d' èn åbe. So l' aite abandnêye, dirî les ptits manaedjes Li vî tiyoû kscheut si dhoûslé coxhlaedje (Henry Bragard). rl a: ramaye. F. ramée, branchage. 2. (mot d' éndjolisse) totes les intrêyes d' on menu èn åbe. Clitchîz cial po rmonter l' coxhaedje. F. arboresance. Etimolodjeye: bodje "coxhe", cawete -aedje 2 (aclapêye å no), ristitchî L.
Parintêye:
Omonimeye (minme sitok etimolodjike).
- coxhe (gros del djambe).