coye

1. (måhonteus) tiesticure. Ass veyou l' torea ? A-t i des coyes ? Awè, awè, come des crompires (rime-rame lidjwès, tchant di studiants). On dit eto: roston. F. couille. >> coye di Swisse: sôre di ronde gougouye, avou del påsse.

2. (pa stindaedje) vé, eneviè "couyons" po les tiesticures. F. verge. >> so m' vé et so m' coye: vî djuraedje.Loukîz a : micoye.

3. istwere k' on dit et ki n' est vraiye, po fé rire. On dit eto: couyonåde F. blague, plaisanterie..

4. minte. Nel croe nén : c' est on conteu d' coyes. F. mensonge, bobard.

5. mwais toû. I m' a djouwé ene coye. On dit eto: kénte. F. vacherie, tour de cochon. >> aveur li coye: èn saveur fé çou k' on åreut vlou. Dj' a yeu l' coye : il esteut dedja revoye. On dit eto: fé berwete, fé corwêye. F. échouer.

6. (cwårdjeu) å djeu d' couyon, pierdaedje d' ene pårteye adon k' on-z aléve, et måke metowe dirî les 7 royes, ki mostere k' on-z a pierdou. >> coye berdouye: refoircixhant lomaedje d' ene coye. >> dobe coye: pierdaedje sins fé on pli, et k' adon, on atrape deus coyes. >> Dj' î va; les coyes vont co: dijheye cwand on va avou on ptit djeu.

Etimolodjeye : gayel "caia" (ronde pire).