cråne 3 [addj.] 1. bon, bon ådla. Vola do cråne peket. F. excellént, fameux. >> cråne tins: bon tins. Cråne tins, dowai, enute ? F. propice, favorable. >> cråne idêye: boune idêye. Cråne idêye, la, di xhufler des årguedinnes, tot codant ås fenès ceréjhes (A.Laloux). Franwal: ahåyant po "génial". >> - "Comint k' c' esteut leu shijhe ?" - "C' esteut cråne !": response "djonne" po dire "bén, plaijhant"; Franwal: ahåyant po: "super". rl a: clapant, xhiltant, zûnant. 2. grandiveus, e. Ouy po fé l' cråne, les troes cwårts di nosse pitite patreye vos pårlèt franskiyon (J.J. Dehin). Disfondowes: crâne, craune. Etimolodjeye: calcaedje avou rcandjaedje di sinse di l' addjectif F. "crâne" (hardi, franc). | cråndimint [adv.] 1. foirt bén. Li raploû a stî cråndimint adjinçné på prezidint del Ranteule. rl a: clapanmint. F. magnifiquement, superbement. 2. sins tchicter. Il î a stî cråndimint. rl a: håynetmint, cårémint. F. carrément, hardiment. 3. foirt. Mins avou l' vint ki shofele cråndimint, asteure, gn a nén ddja moyén di rilver l' vwele foû d' l' aiwe (L. Mahin). F. terriblement, formidablement. Disfondowes: craundimint, crândimint. Etimolodjeye: bodje "cråne" eyet cawete "-dimint". | crånmint [adv.] cråndimint. | cråner I. [v.s.c.] fé di s' nez. Il est djusse bon po cråner. II. si cråner [v.pr.] si mostrer dvant ls ôtes. I s' cråne tot avårla avou s' novea tchapea. Etimolodjeye: calcaedje do F. crâner. | cråneu, cråneuse u crånresse [o.f.n.] grandiveus(e).

Omonimeye: cråne (oxhea), cråne (robinet)