cråner (codjowaedje)

I. [v.s.c.] fé di s' nez. Il est djusse bon po cråner.

II. si cråner [v.pr.] si mostrer dvant ls ôtes. I s' cråne tot avårla avou s' novea tchapea.

Etimolodjeye: viebe fwait so l' addjectif cråne.

| cråneu, cråneuse u crånresse [o.f.n.] grandiveus(e).