craker 1 (codjowaedje)

I. [v.s.c.] fé on setch brut, tot djåzant d' ene sacwè ki skete. F. craquer. >> Å bontins, i n a l' vî bwès ki crake: å prétins, minme les vîs si rsintèt amoreus.

II. [v.s.dj.] bouxhî on côp d' tonoere. Il a craké on bon côp, eyet l' tonoere a toumé so l' åbe. F. tonner.

Omonimeye :

• craker (dire des crakes, des mintes)

• Dipus d' racsegnes so cwand i crake