croejhete [f.n.]
1. pitite croes. F. croix.
2. croejhlaedje di ptitès voyes. F. croisette. >> Al Croejhete no d' ene plaece di Rdû, di Welin.
3. (v.m.) pitit live di scole did dinltins, po-z aprinde les letes, k' i gn a veut todi ene pitite croes dsu, çou ki vleut dire kel luçon cmincive pa on sene di croes. On dit eto croes d' pårt Diè. F. abécédaire.
4. alfabet. Vos iroz raprinde vosse croejhete. Po-z aprinde li croejhete, I faleut bén troes moes; Et po sawè speli Å moens shijh moes après. (? Quinaux). F. alphabet. >> i n' est co k' al croejhete: i n' sait co lére. F. alphabet.
5. prumirès kinoxhances so ene langue, on mestî. F. base. >> revoyî ene sakî al croejhete: l' evoyî å diale. F. envoyer paître.
6. rapoirt des mots inte zels, dins ene langue; rîle ki discrijhèt ces rapoirts la. On dit eto :grammaire. F. grammaire. >> Ene saye di croejhete di nosse patwès: tite d' on live di croejhete d' après Nameur.
Etimolodjeye: bodje "croejh", cawete -ete.
| croejhion [o.n.] (mot d' linwincieus) li pus ptit abocta do lingaedje k' a-st on sinse. "bwos" n' est nén on croejhion e walon, "bwès" end est onk; dins "nivloter", gn a troes croejhions: niv + lot + ter (L. Hendschel). F. morphème. Ingl. grammateme.
Etimolodjeye: cawete -ion, 1995.