croker (codjowaedje)

I. [v.c.]

1. croxhî. Dji n' sai rén croker avou mes dints (ramexhné pa M. Francard).

2. si fé croker atraper froed, atraper ene maladeye, si fé coixhî. I s' a fwait croker å fotbal. Les rascråwêyes poyes crevèt come des moxhes, deus a troes djoûs après aveur sitî crokêyes. On dit eto: si fé si fé djonde. F. attraper froid, être contaminé.

Etimolodjeye : francijha do viebe croxhî.

| croké, crokêye [addj. purade padvant] malåde. F. atteint, contaminé.

Tchambe di crokêyes dins on ospitå d' avant 1950

| croke [f.n.] laide maladeye, laid accidint). Les cis k' avént ene boune croke alént a l' ospitå di Sankt-Pölten (L. Sohy). F. maladie, infirmité, accident, invalidité. >> aveur si croke: esse bén malåde. El cir est a broke, eyet nosse veye, leye, elle a s' croke (D. Trempont). F. être en piteux état. >> atraper s' croke: toumer malåde. Cwand on-z a atrapé s' croke Eyet k' on va berlike berloke, ci n' est nén si gaiy tos les djoûs. F. choper la maladie.

| crokete [f.n.] côp k' on tape sol betchete des doets.

Mots d' aplacaedje :

• croke-djaeyes
• croke-mitinne
• croke-moirt
• croke-noejhes
• croke-patår
• croke-penin