croufier [o.n.] aloyaedje di fier et d' carbone, ki rexhe des hôts-forneas, et ki va esse eployî po fé les acîset les fiers d' industreye. Ene mårmite di croufier. Il ont atchté on ptit diale di croufier (c' est ene sôre di stouve) . On dit eto: [[Motî:sicroufier|sicroufier]]. F. fonte. >> on vizaedje di croufier: on deur vizaedje, ki n' mostere nole pitié. F. visage impassible, mauvais, dur. Etimolodjeye [[aplacaedje tîxhon]] addjectif ([[Motî:crou 1|crou]]) et no ([[Motî:fier|fier]]); fier ki doet co esse ricût. ---- * [[scroufier|Dipus d' racsegnes sol croufier]]