crouwå u crouwin [o.n., sovint pl.]

1. måle yebe ki crexhe dins les cortis u les semés tchamps. Avou ene miete di strin et ene pougneye di crouwås, on-z arive a fé del foumire (E. Gillain). Dins s' djårdén, la padrî, Elle est e trin d' såcler; Waitîz tos les crouwås, come ele les fwait sôtler (C. Camberlin). Dins les djårdéns, les coruwås poûssèt pus rade ki les legumes (P. Defagne). Dj' a apicî on saeyea et on vî sacloe, et råyî les crouwås (H. Matterne). Mi l' ågne, dj' end a profité po waidî sacwants fistous d' crouwins tot deurs (Fré Lucas). On dit eto: mannesté, runin, nichté, mizere, crasse. F. mauvaise herbe, plante adventice. >> distrure les crouwås: såcler. F. sarcler. >> crouwå d' pådje: mannestés ki vnèt so les ansinî u dins les tchamps k' on-z a ståré a l' ansene. F. plante nitrophile.

2. mannesté k' a stî såclêye. F. sarclure.

3. pelete di canadas, evnd. F. épluchure. [E212]

4. fenaesse. F. graminée. >> do crouwå: di l' yebe, del waide. F. herbe. >> endaler å crouwå: aler al fôrêye. F. faucher du fourrage vert.

Etimolodjeye : riwalonijhî calcaedje tîxhon (flamind, almand) "kraut" (minme sinse), coron ricomprins come cawete -åd (a l' Ouwess) et come cawete francesse -eau, riwalonijhî e -ea, dizo l' prononçaedje del Hôte Årdene (-in).

Parintêye :

• crouwåder
• discrouwåder

• Dipus d' racsegnes so les sôres di crouwås