crouwå u crouwin 1 [o.n., sovint pl.]

1. måle yebe ki crexhe dins les cortis u les semés tchamps. Dins s' djårdén, la padrî, Elle est e trin d' såcler; Waitîz tos les crouwås, come ele les fwait sôtler (C. Camberlin). Dins les djårdéns, les coruwås poûssèt pus rade ki les legumes (P. Defagne). Dj' a apicî on saeyea et on vî sacloe, et råyî les crouwås (H. Matterne). On djårdén avou des crouwås n' est djamåy bea (J. Coppens). Si vos leyîz crexhe les crouwås dins vos agnons, vos n' åroz rén (F. Deprêtre et N. Nopère). Po fé plaece å ptit crouwin K' on nos avoye do lwintin, on bodje li bele potêye (M. Pire). Mi l' ågne, dj' end a profité po waidî sacwants fistous d' crouwins tot deurs (Fré Lucas). On dit eto: mannesté, runin, nichté, mizere, crasse. F. mauvaise herbe, plante adventice. >> distrure les crouwås: såcler. F. sarcler. >> crouwå d' pådje: mannestés ki vnèt so les ansinî u dins les tchamps k' on-z a ståré a l' ansene. F. plante nitrophile.

2. mannesté k' a stî såclêye. Avou ene miete di strin et ene pougneye di crouwås, on-z arive a fé del foumire (E. Gillain). F. sarclure.

3. pelete di canadas, evnd. F. épluchure. [E212]

4. fenaesse, yebe. Dj' a stî code sacwants crouwås po mes lapéns (J. Coppens). C' est plaijhi å bontins di s' coûtchî dvins l' crouwå (F. Deprêtre et N. Nopère). F. graminée, herbe. >> do crouwå: di l' yebe, del waide. F. herbe. >> endaler å crouwå: aler al fôrêye. F. faucher du fourrage vert.

Etimolodjeye : riwalonijhî calcaedje flamind "kraut" (minme sinse), coron ricomprins come cawete -åd (a l' Ouwess) et come cawete francesse -eau, riwalonijhî e -ea, dizo l' prononçaedje del Hôte Årdene (-in).

Parintêye :

• crouwåder
• discrouwåder

Omonimeye :

• crouwåd (frexhe plaece)
• crouwin (crouweur)

• Dipus d' racsegnes so les sôres di crouwås