crouwåder (codjowaedje) [v.s.c.]

1. råyî ås crouwås. On dit eto: discrouwåder; loukîz a : såcler. F. désherber, enlever les mauvaises herbes.

2. aler al fôrêye (soyî, siyî, fåtchî a l' yebe po les robetes, les gades, evnd.). Prindoz ene seye po crouwåder. Ç' a stî å moumint k' les comeres alént crouwåder å bos po lîter leus biesses (A. Balle). Dj' a crouwådé sol hourêye, et dji va fener l' yebe (F. Deprêtre et N. Nopère). F. couper de l'herbe, faucher.

| crouwådaedje [o.n.]

1. råyaedje des crouwås; fåtchaedje di l' yebe. F. désherbage.

2. fåtchaedje di l' yebe. F. fauchage.

| crouwådeu, crouwådeuse u crouwådresse [o.f.n.] li ci (cene) ki va crouwåder. C' est on mwaisse crouwådeu; il a ene boune fåcele (F. Deprêtre et N. Nopère).F. faucheur.

• Dipus d' racsegnes sol crouwådaedje (fåtchaedje)
• Dipus d' racsegnes sol crouwådaedje (råyaedje u dzindjnaedje des mannestés)