cur [o.n.]

1. pea d' ene biesse. F. "peau, cuir". >> (ri)taener l' cur; u : >> ridamer l' cur (di, a ene sakî): lyi fote ene dobleure 2. Nos avans stî sovint maclotés mins nos avans rdamé co pus sovint l' cur des ôtes (L. Sohy). F. "rosser, damer le pion".

2. matire foirt solide, k' on fwait avou l' pa d' sacwants biesses tot l' taenant. Les danseus estént moussîs avou on pantalon d' cur inglès, des blancs stotchets, des schates solés (D. Salme). Les femes tchåssént des pantalons d' ome et des grossès botkenes di cur a clås, po-z aler di tot tins so leus teres (P. Renson). Il avént des grands schorsoes d' cur divant zels et des lunetes å fén treyi (A. Schmitz). F. "cuir". >> cur a rshinmyî: cur k' on passéve les couteas dsu cwand on ls aveut rshinmyî. Li cur a rsinmî est acrotchî al crossete del finiesse (M. Chinon). >> boket d' cur so l' ouy: rond cur ki les boignes metnut so leu mwais ouy. >> dji vo decore del medaye di cur avou on scorion d' bos: dijhêye po rire (po feliciter ene sakî).

3. deujhinme pus parfonde coûtche del pea. F. "cuir, derme".

Parintêye

• curêye

Omofoneye

• cure (fé tchåfer)

Omofoneye coinrece : e l' Årdene nonnrece "cour" si dit "cur".

Disfondowes

cûr, coûr, cwîr.*

Hårdêyes divintrinnes

• Dipus d' racsegnes sol cur et les ôtes coûtches del pea
• Dipus d' racsegnes sol cur (matire)